Wilfried is in 1983 afgestudeerd in de studierichting Tropische Landbouw aan de toenmalige Hogere Landbouwschool in Deventer. En vervolgens is hij enthousiast de ontwikkelingshulp in gegaan. Eerst een paar jaar in West Afrika en sinds 1989 in Uganda. Hij werkte er in verschillende plattelandsontwikkelingsprojecten en heeft dus veel ervaring opgedaan in het werk met boerengemeenschappen.
Die ervaringen leidden bij hem tot het inzicht dat veel officieel ontwikkelingswerk tot mislukken gedoemd is omdat de bevolking het niet als eigen ervaart en dat ook het project geen vervolg meer krijgt op het moment dat het externe geld op is. Een belangrijke reden voor Wilfried om zich in te zetten voor een project dat niet van bovenaf gedropt is maar voortkomt uit en gedragen wordt door de bevolking zelf!
De aansluiting bij de bevolking kreeg hij op het moment dat hij door een Belgische ontwikkelingsorganisatie (VZW) in 1999 naar het westelijk deel van Uganda werd uitgezonden als adviseur in duurzame landbouw en organisatieontwikkeling en daar zijn Ugandese vrouw ontmoette. Met haar heeft hij een dochtertje, geboren in 2010.
In 1993 adopteerde hij zijn dochter Vione (toen 2 jaar), die haar beide ouders had verloren aan aids. Zij woont en studeert momenteel in Nederland.
Hij ging in Kabala wonen, een klein stadje in de Kigezi highlands in het uiterste zuidwesten van Uganda. Dit is een bergachtige streek, op zo’n 1900 tot 2500 meter hoogte, met een vrij gematigd klimaat en twee regenseizoenen.
Wilfried zegt hierover: “Door dit wonen en werken met Ugandezen, maar nog meer door mijn relatie met mijn Ugandese vrouw, ben ik erg bij het dagelijks leven in Uganda betrokken geraakt. Een specifiek probleem heeft mij in de loop der jaren steeds meer geraakt, nl. het lot van kinderen en jongeren die hun ouders kwijt zijn geraakt.”
Een belangrijke reden om in de loop der jaren samen met zijn vrouw talrijke jongeren materieel en geestelijk op te vangen en te ondersteunen.
Ervaringen met opvang
Wilfried beschrijft een aantal persoonlijke ervaringen met betrekking tot die opvang: "Samen met mijn vrouw hebben we regelmatig kinderen en jongeren opgevangen die zonder ouderlijke zorg waren."
- De eerste was Vione, een nichtje van mijn vrouw (toen nog vriendin) die beide ouders door aids verloren heeft. Ze is sinds 1993 bij ons.
- Vervolgens was daar het meisje Joyce, dat leefde met haar stiefmoeder, de tweede vrouw van haar overleden vader. Deze gebruikte haar als dienstmeisje, zonder enige vorm van salaris en ze kon niet naar school. Toen we haar leerden kennen was ze 14 jaar en net begonnen om regelmatig naar disco’s en pubs te gaan. Voor haar een mogelijkheid om de realiteit te ontvluchten. Echter, in de hoop een goede man te vinden ging ze zo nu en dan met een man mee wat er uiteindelijk toe leidde dat ze in het prostitutie circuit terecht kwam. Op haar zestiende werd ze zwanger van een Joegoslaaf, die echter het kind niet erkende. We hebben deze baby John 2 jaar bij ons in huis opgevangen. John is op februari 1998 aan AIDS overleden. Joyce werd helaas een professionele prostituee. Ze is vorig jaar overleden. In de afgelopen jaren heb ik regelmatig meisjes op deze manier in de samenleving terecht zien komen.
- Nice was 17 jaar en had net de vierde klas middelbare school afgesloten. Haar vader kreeg een tweede vrouw en weigerde verder voor haar opleiding te betalen. Ze moest maar zo snel mogelijk trouwen want dan kon hij er een bruidsschat voor krijgen. Nice is bij ons geweest als hulp in de huishouding. Ze heeft geleerd om een huishouden zeer effectief te voeren. Toen mijn vrouw bedlegerig was heeft Nice voor haar gezorgd waardoor ik mijn werk kon blijven doen. Haar salaris heeft ze gebruik om de schoolgang van het dochtertje van haar overleden broer te betalen. Ze heeft daarna een opleiding als ziekenverzorgende gedaan en een opleiding als laboratorium assistente afgesloten. Ze is nu als ambtenaar in dienst van de overheid en heeft na 6 jaar werken studiefinanciering gekregen voor het behalen van en diploma als volwaardig laborante.
- In 2001: Grace stond ineens bij ons voor de deur, met de vraag of ik schoolgeld voor haar zou kunnen betalen. Dat hebben we gedaan. Ze had beide ouders verloren en een vriendin van haar vader die haar opgenomen had kon haar niet meer helpen omdat ze haar baan verloren had en haar man alleen voor zijn zes eigen kinderen wilde zorgen. Grace heeft nu haar eindexamens van de middelbare school gehaald, een opleiding in logistiek achter de rug, is gelukkig getrouwd en heeft twee kinderen.